پنج بزرگ

سیستم "جنگ یا گریز" مغز افراد مضطرب به آسانی و به دفعات زیادی فعال می شود. بنابراین، افرادی که اضطراب بالایی دارند اغلب احساس می کنند که چیزی خطرناک در شرف وقوع است. آن ها ممکن است از موقعیت های خاصی بترسند یا به طور کلی ترسناک باشند. آن ها احساس تنش، اضطراب و عصبی بودن می کنند. افراد با اضطراب کم عموماً آرام و بی باک هستند.

افرادی که در خشم امتیاز بالایی دارند وقتی اوضاع به میلشان پیش نمی رود، احساس خشم می کنند. آن ها نسبت به رفتار عادلانه حساس هستند و وقتی احساس می کنند که مورد تقلب قرار می گیرند، احساس رنجش و تلخی می کنند. این مقیاس تمایل به احساس خشم را اندازه گیری می کند؛ اینکه آیا فرد عصبانیت و خصومت خود را ابراز می کند یا نه به سطح سازگاری فرد بستگی دارد. افرادی که امتیاز پایینی دارند به ندرت یا به آسانی عصبانی نمی شوند.

این مقیاس تمایل به احساس غم، ناامیدی و دل شکستگی را اندازه گیری می کند. افرادی که امتیاز بالایی دارند انرژی کمی دارند و در شروع فعالیت ها دچار مشکل هستند. افرادی که امتیاز پایینی دارند معمولاً از این احساسات افسرده رهایی دارند.

افراد خودآگاه نسبت به نظر دیگران درباره خود حساس هستند. نگرانی آن ها درباره رد و تمسخر باعث می شود که در حضور دیگران احساس خجالت و ناراحتی کنند. آن ها به راحتی شرمنده می شوند و اغلب احساس شرمندگی می کنند. ترس آن ها از اینکه دیگران آن ها را نقد کنند یا مسخره کنند اغراق آمیز و غیرواقعی است، اما ناشی گری و ناراحتی آن ها ممکن است این ترس ها را به واقعیت تبدیل کند. افرادی که امتیاز پایینی دارند، برعکس، از این تصور اشتباه که همه آن ها را نگاه می کنند و قضاوت می کنند رنج نمی برند. آن ها در موقعیت های اجتماعی احساس عصبی نمی کنند.

افراد بی اعتدال تمایل به احساس اشتیاق ها و تمایلات قوی دارند که مقاومت در برابر آن ها برایشان دشوار است. آن ها تمایل به لذت های کوتاه مدت و پاداش ها دارند تا پیامدهای بلندمدت. افرادی که امتیاز پایینی دارند تمایلات قوی و غیرقابل مقاومت را تجربه نمی کنند و بنابراین به راحتی وسوسه نمی شوند که بیش از حد رفتار کنند.

افرادی که در آسیب پذیری امتیاز بالایی دارند هنگام فشار یا استرس دچار وحشت، سردرگمی و ناتوانی می شوند. افرادی که امتیاز پایینی دارند در هنگام استرس احساس خونسردی، اعتماد به نفس و وضوح فکری بیشتری دارند.

افراد دوستانه به طور واقعی دیگران را دوست دارند و احساسات مثبت خود را نسبت به دیگران به صورت آشکار نشان می دهند. آن ها به سرعت دوست پیدا می کنند و به راحتی روابط نزدیک و صمیمانه برقرار می کنند. افرادی که در دوستی امتیاز پایینی دارند لزوماً سرد و خصمانه نیستند، اما به دیگران نزدیک نمی شوند و به عنوان دور و محفوظ درک می شوند.

افراد اجتماع گرا شرکت دیگران را به طور خوشایندی تحریک کننده و پاداش دهنده می یابند. آن ها از هیجان جمعیت ها لذت می برند. افرادی که امتیاز پایینی دارند تمایل دارند که توسط جمعیت های بزرگ غرق شوند و بنابراین به طور فعال از جمعیت های بزرگ اجتناب می کنند. آن ها لزوماً از بودن با مردم گاهی اوقات بدشان نمی آید، اما نیاز آن ها به حریم خصوصی و زمان برای خودشان بسیار بیشتر از افرادی است که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند.

افرادی که در قاطعیت امتیاز بالایی دارند دوست دارند حرف بزنند، مسئولیت بگیرند و فعالیت های دیگران را هدایت کنند. آن ها تمایل دارند که در گروه ها رهبر باشند. افرادی که امتیاز پایینی دارند تمایل دارند که زیاد صحبت نکنند و بگذارند دیگران فعالیت های گروه را کنترل کنند.

افراد فعال زندگی پرشتاب و پرمشغله ای دارند. آن ها به سرعت، انرژی و قدرت حرکت می کنند و در فعالیت های بسیاری مشغول هستند. افرادی که در این مقیاس امتیاز پایینی دارند یک سبک زندگی کندتر و آرام تر را دنبال می کنند.

افرادی که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند به راحتی بدون سطوح بالای تحریک خسته می شوند. آن ها نورهای روشن و شلوغی و همهمه را دوست دارند. آن ها احتمال دارد که خطر کنند و به دنبال هیجان باشند. افرادی که امتیاز پایینی دارند از سر و صدا و شلوغی غرق می شوند و از هیجان طلبی بیزار هستند.

این مقیاس حالت مثبت و احساسات را اندازه گیری می کند، نه احساسات منفی (که بخشی از حوزه عصبی بودن هستند). افرادی که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند معمولاً طیفی از احساسات مثبت را تجربه می کنند، از جمله شادی، اشتیاق، خوش بینی و شادی. افرادی که امتیاز پایینی دارند کمتر مستعد چنین روحیه های پرانرژی و پرشور هستند.

برای افراد تخیلی، دنیای واقعی اغلب بیش از حد ساده و عادی است. افرادی که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند از خیال به عنوان راهی برای ایجاد دنیایی غنی تر و جالب تر استفاده می کنند. افرادی که در این مقیاس امتیاز پایینی دارند بیشتر به حقایق علاقه مندند تا خیال.

افرادی که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند عاشق زیبایی، هم در هنر و هم در طبیعت هستند. آن ها به راحتی درگیر و جذب رویدادهای هنری و طبیعی می شوند. آن ها لزوماً از نظر هنری آموزش دیده یا با استعداد نیستند، اگرچه بسیاری از آن ها چنین خواهند بود. ویژگی های تعریف کننده این مقیاس علاقه به و قدردانی از زیبایی طبیعی و مصنوعی است. افرادی که امتیاز پایینی دارند حساسیت زیبایی شناختی و علاقه به هنرها ندارند.

افرادی که در احساسات امتیاز بالایی دارند به خوبی به احساسات خود دسترسی دارند و از آن ها آگاه هستند. افرادی که امتیاز کمتری دارند کمتر از احساسات خود آگاه هستند و تمایل ندارند احساسات خود را به صورت باز ابراز کنند.

افرادی که در ماجراجویی امتیاز بالایی دارند مشتاق به امتحان فعالیت های جدید، سفر به سرزمین های خارجی و تجربه چیزهای مختلف هستند. آن ها آشنایی و روال را خسته کننده می یابند و راه جدیدی به خانه می گیرند فقط به خاطر اینکه متفاوت است. افرادی که امتیاز پایینی دارند تمایل دارند با تغییر احساس ناراحتی کنند و ترجیح می دهند روال های آشنا را دنبال کنند.

هوش و علاقه های هنری دو جنبه مهم و مرکزی از گشودگی به تجربه هستند. افرادی که در هوش امتیاز بالایی دارند دوست دارند با ایده ها بازی کنند. آن ها به ایده های جدید و غیرمعمول باز هستند و دوست دارند مسائل فکری را به چالش بکشند. آن ها از معماها، پازل ها و تست های فکری لذت می برند. افرادی که در هوش امتیاز پایینی دارند ترجیح می دهند با مردم یا چیزها به جای ایده ها سروکار داشته باشند. آن ها تمرینات فکری را اتلاف وقت می دانند. هوش نباید با هوش برابر دانسته شود. هوش یک سبک فکری است، نه یک توانایی فکری، اگرچه افرادی که در هوش امتیاز بالایی دارند در آزمون های هوشی استاندارد کمی بالاتر از افرادی که در هوش امتیاز پایینی دارند نمره می گیرند.

لیبرالیسم روانشناختی به آمادگی برای به چالش کشیدن اقتدار، کنوانسیون ها و ارزش های سنتی اشاره دارد. در شدیدترین شکل آن، لیبرالیسم روانشناختی می تواند حتی نشان دهنده خصومت آشکار نسبت به قوانین، همدردی با قانون شکنان و عشق به ابهام، هرج و مرج و بی نظمی باشد. محافظه کاران روانشناختی ترجیح می دهند امنیت و ثباتی که با تطابق با سنت به وجود می آید. لیبرالیسم و محافظه کاری روانشناختی با وابستگی سیاسی یکسان نیستند، اما قطعاً افراد را به سمت احزاب سیاسی خاصی متمایل می کنند.

فردی با اعتماد بالا فرض می کند که بیشتر مردم منصف، صادق و دارای نیت خوب هستند. افرادی که اعتماد کمتری دارند دیگران را خودخواه، حیله گر و بالقوه خطرناک می بینند.

افرادی که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند نیازی به تظاهر یا دستکاری در مواجهه با دیگران نمی بینند و بنابراین صریح، رک و صادق هستند. افرادی که امتیاز کمتری دارند معتقدند که مقدار معینی از فریب در روابط اجتماعی ضروری است. مردم به راحتی با افراد صریح امتیاز بالا در این مقیاس ارتباط برقرار می کنند. آن ها عموماً ارتباط با افراد غیر صریح امتیاز پایین در این مقیاس را سخت تر می یابند. باید توجه داشت که افراد امتیاز پایین بی اصول یا غیر اخلاقی نیستند؛ آن ها فقط محتاط تر هستند و کمتر مایل به آشکار کردن حقیقت کامل هستند.

افراد نوع دوست کمک به دیگران را واقعاً پاداش دهنده می دانند. در نتیجه، آن ها عموماً مایل به کمک به نیازمندان هستند. افراد نوع دوست معتقدند که انجام کارها برای دیگران نوعی خود-تحقق است تا فداکاری. افرادی که در این مقیاس امتیاز کمی دارند به کمک کردن به نیازمندان علاقه ای ندارند. درخواست های کمک را به عنوان تحمیل می دانند تا فرصت برای خود-تحقق.

افرادی که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند از مواجهه با دیگران خوششان نمی آید. آن ها کاملاً مایل به سازش یا انکار نیازهای خود برای برقراری ارتباط با دیگران هستند. افرادی که در این مقیاس امتیاز کمی دارند احتمال بیشتری دارند که دیگران را برای رسیدن به خواسته های خود تحت فشار قرار دهند.

افرادی که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند دوست ندارند ادعا کنند که از دیگران بهتر هستند. در برخی موارد این نگرش ممکن است ناشی از اعتماد به نفس یا عزت نفس پایین باشد. با این حال، برخی افراد با عزت نفس بالا نیز خودبزرگ بینی را ناشایست می دانند. افرادی که مایل به توصیف خود به عنوان برتر هستند تمایل دارند که از دید دیگران به عنوان مغرور و ناسازگار دیده شوند.

افرادی که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند دلرحم و همدل هستند. آن ها به صورت جانبی درد دیگران را احساس می کنند و به راحتی به ترحم می رسند. افرادی که امتیاز کمتری دارند به شدت تحت تأثیر رنج انسان ها قرار نمی گیرند. آن ها به قضاوت های عینی مبتنی بر منطق افتخار می کنند. آن ها بیشتر به حقیقت و عدالت بی طرفانه اهمیت می دهند تا به رحمت.

کارایی خود اعتماد به نفس در توانایی فرد برای انجام کارها را توصیف می کند. افرادی که امتیاز بالایی دارند معتقدند که هوش (عقل سلیم)، انگیزه و خودکنترلی لازم برای دستیابی به موفقیت را دارند. افرادی که امتیاز پایینی دارند احساس نمی کنند که مؤثر هستند و ممکن است احساس کنند که کنترل زندگی خود را ندارند.

افرادی که در نظم طلبی امتیاز بالایی دارند خوب سازمان یافته هستند. آن ها دوست دارند طبق برنامه ها و زمان بندی ها زندگی کنند. آن ها لیست ها را نگه می دارند و برنامه ریزی می کنند. افرادی که امتیاز پایینی دارند تمایل دارند که بی نظم و پراکنده باشند.

این مقیاس قدرت حس وظیفه و تعهد یک فرد را منعکس می کند. افرادی که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند حس قوی از تعهد اخلاقی دارند. افرادی که امتیاز پایینی دارند قراردادها، قوانین و مقررات را بیش از حد محدودکننده می دانند. آن ها احتمالاً به عنوان غیر قابل اعتماد یا حتی غیرمسئول دیده می شوند.

افرادی که در این مقیاس امتیاز بالایی دارند سخت تلاش می کنند تا به برتری دست یابند. انگیزه آن ها برای به رسمیت شناخته شدن به عنوان موفق آن ها را در مسیر اهداف بلندپروازانه شان نگه می دارد. آن ها اغلب حس قوی از جهت در زندگی دارند، اما امتیازات بسیار بالا ممکن است بیش از حد یک طرفه و غرق در کار خود باشند. افرادی که امتیاز پایینی دارند به حداقل تلاش راضی هستند و ممکن است توسط دیگران به عنوان تنبل دیده شوند.

خود انضباطی - چیزی که بسیاری از مردم اراده می نامند - به توانایی ادامه دادن در وظایف دشوار یا ناخوشایند تا تکمیل آن ها اشاره دارد. افرادی که خود انضباطی بالایی دارند قادر به غلبه بر تردید برای شروع وظایف هستند و در مسیر خود باقی می مانند علی رغم حواس پرتی ها. افرادی که خود انضباطی پایینی دارند تعلل می کنند و پیگیری ضعیفی نشان می دهند، اغلب در تکمیل وظایف حتی وظایفی که بسیار مایل به تکمیل آن ها هستند، ناکام می مانند.

احتیاط گرایش به فکر کردن درباره امکانات قبل از عمل را توصیف می کند. افرادی که در مقیاس احتیاط امتیاز بالایی دارند در تصمیم گیری وقت می گذارند. افرادی که امتیاز پایینی دارند اغلب اولین چیزی که به ذهنشان می رسد را بدون بررسی جایگزین ها و پیامدهای احتمالی آن ها می گویند یا انجام می دهند.